در لابه لای  آیات  قرآن و احادیث پیامبر(ص) و آموزه‌های فراوانی که درباره ی مقام زن فرموده‌اند به خوبی به جواب این سوال می‌رسیم که ارتباط مستقیم میان مادران و بهشت زیبایی که آرزوی هر انسان مسلمان است، وجود  دارد. 

این اکرام و احترام به مقام والای زنان در اسلام با فطرت، رسالت و طبیعت ویژه زن سازگاری دارد.به خاطر همین زنان در نقش مادر، همسر، دختر و خواهر  همچون مردان دارای اکرام و احترام می باشند.خداوند متعال در این باره می‌فرماید: « وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ ...» به انسان سفارش کرده‌ایم که با پدر و مادرش به نیکی رفتار کند. مادرش همراه با تحمل رنج به او باردار شد و با تحمل سختی او را به دنیا آورد  و باردار شدن مادر و از شیر گرفته شدن او سی ماه طول کشیده‌است تا طفل به  حد رشد رسید.(احقاف/15)

نقطه ي آغازین مادر شدن که از وجود نطفه‌ای در رحم او شکل می‌گیرد و این موجود خارق العاده هر روز با تقسیمات سلولی به تکامل می رسد و با  پایان دوران  9ماه انتظار   چشم به راه ثمره و نتیجه ‌ای  می‌ماند که قرار است خداوند به او عطا نماید .

 بنابراین مادر با تحمل ناخوشی‌ها و سختی‌ها ی این دوران  سلامت خود را در جهت رشد و نمو  موجودی دیگر قرار می دهد. و حتی برخی از مادران  با بیماری‌های خاص این دوران مواجه می شوند مانند دیابت ، فشار خون و..... ،برخی از مادران باید 9 ماه کامل را  با رعایت نکات  پزشکی  در جهت  حفظ سلامت  و رشد جنین ، در استراحت کامل سپری نمایند.

خلاصه ‌آنکه هر مادری که آرزوی داشتن فرزندی را دارد برای رسیدن به آرزویش این سختی‌ها را با جان و دل قبول می‌کند و این تنها تحمل کردن نیست بلکه به لحاظ معنوی از اجر بی پایانی برخوردار خواهد شد و این اجر تداوم دارد تا لحظه ‌ی مرگ  و حتی بعد از مرگش نیز اگر  فرزند  صالحی را  تربیت کرده‌باشد  در نامه اعمالش صدقه‌ای جاریه  خواهد بود. 

اینجاست که باید مسئولیت تربیت را به خوبی در حق فرزندش ادا نماید  تا در سایه اسلام و توصیه ‌های آن در زمینه تربیت  فرزندش حرکت نماید. تربیت فرزندان مصادیق متعددی دارد و دارای  مفاهیم وسیعی است تنها مادر بودن و نقش او در این امر ملاک نیست  بلکه وظیفه تربیت به  پدر و مادر محول شده است  که هر دو به منزله‌ی دوبال برای پرواز و حرکت فرزندشان در جهت رشد  ایمانی ، رفتاری، جسمی و فکری تشبیه شده‌اند....

در این میان مادران به سبب  عاطفه‌ ی وافری  که دارند در امر مهم تربیت  مسئولیتی  عظیم تر را ، قبول می نمایند.آغازگران امر  تربیت ، مادران  می‌باشند که با برپاداشتن  دستورات الهی در گستره ی زمین موفقیت‌های  چشم گیری را در تربیت نسل های گذشته به ارمغان آورده‌اند. مادران صحابه‌ رسول خدا(ص) مانند: مادر انس بن مالک ، مادر ربیعه ، مادر   عمار.... اینان  از سلاله مادرانی صبور و مخلص بودند که  زندگی خودشان را  برای خدا و رضایت او  وقف نمودند  و خودر ا به زینت صبر  آراسته نمودند ،ایمان ژرف و  علاقه ‌ی فراوانی نسبت به خدا و رسول (ص) داشتند و با جانفشانی های خود بهشت را زا آن  خود ساختند. 

این مادران اسوه‌هایی بودند در  روش تربیت  چرا که  با  یاری تدبیر صحیح و حس پاک مادرانیشان نهال  سست  وجود فرزندانشان را  پرورش دادند و  در قلب‌های پاک و  دست نخورده‌ی کودکانشان  زیباترین  نقش و تصویر را که  خداباوری و دین دوستی بود ، بر جا نهادند.

این گونه بود که فرزندانشان مایه ی افتخار و مباهات اسلام و مسلمین شدند و در تند بادهای روزگار به بهترین وجه در راه خدا جهاد نمودند و پرچم  دعوت اسلامی  را در سراسر  گیتی به اهتزاز درآوردند.

مادرانی که نام مبارک « مادر» را پرافتخار ساختند و بهشت را زیر گام‌های خود قرار دادند و مصداق این حدیث پیامبر(ص) قرار گرفتندکه : « الجنة تحت الاقدام الامهات» بهشت زیر پای مادران است. 

امام بخاری   در کتاب صحیح خود از پیامبر (ص) روایت می کند که آن حضرت فرمود:  « وارد بهشت شدم ، ناگهان با  رِمیصاء همسر ابو طلحه روبه رو شدم.»  همچنین امام مسلم در  صحیحش از پیامبر(ص)  نقل می‌کند که آن حضرت  فرمود: « وارد بهشت شدم ، سپس صدای پایی را شنیدم. پرسیدم  این صدای پای کیست ؟ گفتند: رمیصاء دختر ملحان  مادر ( انس بن مالک) است.»

پس بیاییم از مادران دیروز درس صبر، ایثار  و فداکاری را بیاموزیم و به معنای واقعی و حقیقی« مادر » بار دیگر  از نو بنگریم  تا بدین وسیله به یقین قلبی  برسیم و احساسات مادرانه ‌ی خود را در مسیر صحیح و خداپسندانه‌اش هدایت کنیم و با این معرفت در راه رسیده به این موهبت الهی  گام بر داریم. ان شاء الله 

« آنچه در آیینه‌ی رویای ماست       چهري بی خدشه‌ی فردای ماست.»